می توان گاهی به رسم هدیه گل سرخی د رشکاف دل گذاشت مرهم زخم دل پروانه بود آب بود سبزینه بود سیماب بود می توان یک تکه نان د ردرون دسهای کوچک مهتاب بود می توان عاشق شد و شعری سرود روی دیوار اتاقی قاب بود 

اگر می دانستی که چه دردی دارد انتظار هرگز چشم هایم را خسته د رانتظار نمی دیدی